Trochę defincji na temat tego kim jest DJ i Wodzirej.
Didżej lub DJ, dyskdżokej (ang. Disc Jockey – Dee Jay) – osoba zajmująca się dobieraniem oraz odtwarzaniem i miksowaniem muzyki na żywo w celu rozbawienia publiczności. DJ najczęściej stara się stworzyć płynność muzyczną w swoim występie, łącząc ze sobą różne utwory muzyczne, a nawet dodając efekty dźwiękowe, sample, utwory typu acapella. DJ-e turntabliści posługują się także skreczem.
Niektórzy DJ-e podczas swoich występów prezentują utwory wraz z udziałem wokalistów lub z grą na instrumentach, takich jak np.syntezator, saksofon. Podczas pracy DJ może być też wspomagany przez MC, który utrzymuje kontakt z publicznością przez mikrofon.
Pojęcie Disc Jockey zostało po raz pierwszy użyte w 1935 roku przez Waltera Winchella, gdy opisywał Martina Blocka, pierwszego radiowca, który w oczach społeczeństwa uzyskał status gwiazdy.
Cechy DJ-a
- umiejętność dobierania odpowiedniego repertuaru i – co z tym idzie w parze – obszerna wiedza muzyczna i znajomość aktualnych trendów muzycznych
- znajomość struktury odtwarzanych utworów
- umiejętność kontroli nad dźwiękiem za pomocą sprzętu
- wyczucie rytmu
- umiejętność dopasowywania do tempa dwóch lub więcej utworów (ang. beatmatching) – umiejętne zwalnianie lub przyspieszanie utworu, aby jego tempo zgadzało się z tempem poprzedniego
- zdolność do poprawnego odczytywania panującego na parkiecie nastroju i odpowiedniej reakcji na potrzeby publiczności!!!
Wodzirej – człowiek prowadzący tańce na weselach, balach, zabawach tanecznych.
Wodzireje stanowią grupę zawodową, która wypracowała szereg zasad działania, opartych na muzyce, słowie i tańcu. Tworzą nowe układy choreograficzne, prowadzą szkolenia taneczne i animacyjne. Doskonalą także zapowiedzi słowne podczas tańców, organizują grupę, reżyserują całe wydarzenia muzyczno-taneczne. Współcześnie ważną funkcją wodzireja jest aktywizacja i uczenie uczestników wesel zabawy i tańca, gdyż formy te ulegają stopniowo zanikowi.
Funkcja prowadzącego tańce rozwinęła się w Europie w XVIII w. W modę weszły wtedy tańce korowodowe, z wieloma figurami i dużą ilością tańczących, którą należało sprawnie poprowadzić przez salę balową.
Istnieją zapisy z XVIII i XIX w. podróżujących po Polsce obcokrajowców, wskazujących na bogactwo kultury tanecznej i sposobów tańczenia na balach i zabawach. [1]W poemacie „Pan Tadeusz” Mickiewicza bal w staropolskiej siedzibie polonezem rozpoczynał Podkomorzy.
źródło – Wikipedia